Sanırım küçüklüğümden beri tutumlu biri oldum ben. Yetiştiriliş mi yoksa fıtrat olarak mı böyleydim bilemiyorum ama gerçekten çok tutumlu olduğumun farkındayım: ) Bu durum cimrilik kısmına ulaşmadıkça benim için gayet keyifli. Ama işte o aradaki ince çizgiyi geçersem işin boyutu eziyete dönüşebilir. Bunu hiç istemem. Çünkü biriktirmekten ne kadar keyif alıyorsam istediklerim için harcama yapmak da bir o kadar hoşuma gidiyor.
Öncelikle birikim yapmak bana göre kazandığından yapılacak bir durum değil. Yani "yetmiyor ki ne biriktireyim" demek bana biraz tuhaf geliyor.
Elde ettiğim kazançtan mutlaka önce biraz ayırırım. Sonra kalan ile bu kadar kazanıyorum şeklinde ayı bitiririm. Çok sıkışıp bunaldığım anlarda oluyor, o zamanlar genelde kendime "geçecek az sabret" der hemen takvime bakarım, maaş almaya ne kadar kaldı diye: )
Şimdilik bu kadar. Umarım faydalı bloglar arasında olur yazdıklarım ile burası...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder